bebeğim

Şimdi evdeyim. Eve gelene kadar belki 100 kere bu yazdığıma giriş düşündüm. Ama hepsini unuttum, o yüzden böyle başlıyorum. Saçma sapan şeyler yazabilirim, anlamazsan zaten yapacak bir şey yok, yine unutacağım.

Belki de sevmek için en yanlış adamı seçtin. Belki bir iki daha kötü seçim vardır. Ama ben sana kendimi anlatamam, özünde anlatmak istediğim şey bu. Bilmiyorum zeka mı, geri zeka mı, otizm mi, ben gerçekten çok fazla düşünüyorum. Düşündüğüm şeyler genelde senin ya düşünemediğin, ya da düşünmeye değer bulmadığın şeyler. Böyle saçma sapan şeyler hakkında düşünmek de elimden gelen bir şey değil. O kadar çok düşünüyorum ki. Ne bileyim, alakasız şeyler ama düşünüyorum. Böyle olunca hiçbir şeyi aklımda tutamıyorum. Ben bile her gün kendi hakkımda şeyler öğrenirken sen nasıl beni tanıyacaksın ki? Belki tanıyamayacaksın bile, 100 yıl da yaşasak..

Niye söyledim bunları, çünkü ben o kadar fazla düşündüğüm için insanlardan ayrılıyorum. Dedim ya aslında çok şey düşünüyorum senin için diye, gerçekten öyle. Benim sorunum unutmak. Aynı nedenden ötürü, çok şey düşündüğüm için, senin için düşündüğüm şeyleri unutuyorum. Belki yüzlerce kere aynı şeyi yapmayı planlayıp, belki yüzlerce kere girişimde bulunup unutuyorum. Sen de hiçbir şey görmüyorsun o yüzden. Belki yazdığım ilk şeye karşı çıkacaksın, yanlış adamı seçtin. Bence karşı çıkma, gerçekten yanlış adamı seçtin. Belki hayatın boyunca senin istediğin şeyleri veremeyeceğim sana. Ne kadar çok istesem de.

İnsanlardan ayrılıyorum dedim ya, aslında ben korktuğum bir yaşamım var. Seviyorum şu an hayatımı, ama yaşamaktan korktuğum bir hayatı seviyorum. Sanki sadece kendimi kandırıyorum. Ben, sadece kendimi soyutlarsam gerçekten rahat olabiliyorum. Hiçbir şekilde diğer insanlarla iletişim içinde olmamam lazım. Bildiğin klasik asosyal bir insanım ben, sadece böyle yaşamam gerektiği için böyle yaşıyorum. Bilmiyorum bu yaşadıklarım için belki şükredeceğim ama özümde böyle değilim ben. İyi ki değilim, yoksa sana da sahip olamayacaktım.

O kadar çok şey düşünmüştüm ki eve gelene kadar, hepsini unutmuşum.

Ben senin istediklerinin her birini düşünürken yapamamak, ya da şöyle açıklayayım: deli olduğunu düşün, ya da herhangi birinin deli olduğunu düşün. Üzülmez misin haline? İçinde azıcık insanlık olan herkes üzülür bir delinin haline. Peki kendin deliysen ve bunun da farkındaysan?

Kendime yardım edemiyorum artık. Hep pozitif olmaya çalıştım, bu güne kadar da belki bu sayede geldim ama sanki artık olmuyor. Nedenini bilmiyorum, olmuyor.

Bu söylediklerimin hiçbiri seninle alakalı değil. Aksine, seninle alakalı kısımlar bunların tam aksi, ilginç bir şekilde.

Seninleyken rahatım, mutluyum. Eğer sen de mutluysan tabi. Seninleyken yaşadığım hiçbir şeyden korkmuyorum, pişmanlık duymuyorum. Daha böyle söyleyebileceğim çok şey var ama şimdilik hepsini unuttum. Belki sen en yanlış insanı seçtin sevmek için, ama ben en doğrusunu seçtiğime eminim.

O otizm videosunu izlediğimden beri, benim de otizmli olduğumu düşünüyorum. Böyle düşünmem için bir sürü neden var ama yine unuttum.

Belki şu ana kadar bu kadar çok unuttum dediğim için bana kızıyorsun, belki acıyorsun bilemem, ama gerçekten elimde değil. Emin ol, hayatımda yaşadığım hiçbir şeyi unutmamayı o kadar çok isterdim ki. Bunun ne kadar dehşet veriri bir şey olduğunu bilmeme rağmen.

Hayatımda kalıcı olmasını tek istediğim insan ya da şey, sensin. Sadece sen kal yanımda. Bilmiyorum sana istediklerini verebilir miyim. Hatta bence veremeyeceğim de, ama yine de sna ihtiyacım var. Bleki yanımda olmayacaksın bütün hayatım boyunca, ama benim bütün hayatım boyunca, yaşayabilmek için, sana ihtiyacım olacak. Benden beklediğin şeyler aslında olağan şeyler, belki de olması gereken şeyler ama yapamıyorum. O kadar çok istememe rağmen yapamıyorum.

Az önce, belki yarım saat öncedir bilmiyorum, seninle ayrıldık, tunusun başında, yaz okulunun ilk günü, sen arkadaşlarınla buluşmaya gittin. Ben o andan bu yana düşündüklerimi yazmayı düşündüm, sen istedin diye değil, yine unutacağımdan emin olduğum için. Sadece sen de bil istedim. Bilmiyorum işe yarar mı.

Tek istediğim şey aslında, benim farklı olduğumu bil. Aslında bu senin düşündüğün ya da bildiğin anlamda farklılık da değil. Sadece farklı olduğum bil, ben normal biri olamadım. Senin istediklerin belki oldukça normal şeyler ama ben senin istediklerini verebilecek kadar şey hatırlayamıyorum. Hatırladıklarını nasıl hatırlıyorsun? Ah bir bilsem.. o zaman hayat daha kolay olmaz mıydı? Bir şekilde senin daha kolay hale getirirdim eğer hatırlayabilseydim.

Senin yanında ve seninle olmak istiyorum.

Aslında biliyor musun, şimdi aklıma geldi, senden belki de istediğim bir iki şey vardır. Mesela bugünkü gibi, ayrıldıktan sonra anında gitme. Bir kez olsun dönüp bak. Buna ihtiyacım olabiliyor. Her zaman böyle yapıyorsun demiyorum, ama çoğunlukla bakmıyorsun. Üzülüyorum. Yapmana da gerek yok zaten, ben sadece üzülüyorum.

İçmemiş olsam sanırım bunların hiçbirini yazamazdım. Belki yine anında unutackatım. Belki yine ilk yazdıklarımı unuttum. Umarım yazdıklarım bir işe yarar.

Dediğim gibi, sen yazmamı istiyorsun diye değil, unutmamak için yazdım.

Seni seviyorum.

Kendine dikkat et.

orda bir otizmli var
brakulla